خیلی وقت‌ها ما اطلاعات رو داریم، نگرش هم داریم و ارزیابی مثبت هم داریم. بطور مثال میدونیم نباید تند رانندگی کنیم. اعتقاد هم داریم ولی تند رانندگی می‌کنیم.
یا میدونیم نباید عصبانی بشیم، داد بزنیم ولی این کارو می‌کنیم یا میدونیم نباید سیگار بکشیم، اطلاعات هم داریم، نگرش هم داریم ولی باز سیگار می‌کشیم. چرا؟ چون مهارت پایه‌ی لازم رو نداریم. به دانشمون تعهد نداریم. تمرین نمی‌کنیم. پس مهمه که توی زندگیمون، این سه قدم رو لحاظ کنیم. هم دانش و اطلاعات لازم رو بدست بیاریم هم به این نگرش مثبت برسیم که این اطلاعات کجاها برامون مفیده و بهمون کمک میکنه؟! و به چه دردی میخوره اگه ازشون استفاده کنیم؟! هم با تمرین کردن، بتونیم به مهارت لازم برسیم تا در نهایت، رفتارهای غیرمفید و ناکارآمد ما کاهش پیدا کنه. کسب این مهارت‌های فردی، با افزایش ارتقاء فردی، به رفاه شخصی و اجتماعی کمک میکنه و حتی از آسیب‌های روانی و اجتماعی هم پیشگیری میکنه. کمک میکنه رفتارهای سالم‌تری رو در خودمون ایجاد کنیم، بطوریکه این رفتارها در وجود ما نهادینه بشه تا بتونیم از ایجاد تنش در روابطمون و زندگی شخصیمون و از مشکلات آینده، پیشگیری کنه.