افراد زیادی رو میبینم که خشم خیلی زیادی نسبت به یک یا چند نفر دارن و وقتی بیشتر ازشون میپرسم، میبینم همیشه تلاششون این بوده که با ازخودگذشتگی بیش از حد، بعضی از روابطشون رو نگه‌دارن!
طرزفکر این افراد اینه که قربانی کردن خودشون، نشونه‌ی دوست داشتن طرفه!
اما نتیجه‌ای که بدست میارن، نادیده گرفته شدن، سوءاستفاده شدن، خیانت دیدن، انتظارات غیرمعقول و در نهایت خشم و نفرت از اون افراده.
شما زمانی میتونین پدر، مادر، همسر و رفیق خوبی باشین که بقیه رو به اینکه توقعات زیادی و غیرمنطقی از شما داشته باشن و نیازهای معقول شما رو نادیده بگیرن، عادت ندین.
اینکه برای نگهداشتن کسی یا راضی کردن کسی، خودتون رو فدا کنین، اسمش عشق نیست، خودکشی‌ست!
اینو از من به یاد داشته باشین که رابطه‌ای که با گذشت بیش از حد شروع میشه، با نفرت از همون رابطه به پایان میرسه.